Wednesday, August 20, 2008

သုိသိပ္ျခင္းနိဂုံး

တစ္ရံတစ္ခါ စိတ္ေစရာတည့္
မွား၏ မွန္၏ ခြဲမသိဘဲ
ေျပာမိဆုိမိ မွားမိတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ ရင္မွာဒဏ္ရာ
နာက်င္ခံခက္ ျဖန့္က်က္ထုိုထို
ဖြင့္ဆုိ အဓိပၸါယ္ မဲ့တတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ ရင္နာမိရာ
ေျပပါေစေတာ့ စိတ္ေျဖေလ်ာ့လည္း
ေပါ့၍မလာ ေလးလာတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ စိတ္မွာေျဖရာ
ေ၀ဒနာေဖ်ာက္ ရႊတ္ေနာက္ရလည္း
တဒဂၤသာစြမ္းတတ္၏။

ရံဖန္ရံခါ မ်ား၍လာေသာ္
ရင္မွာသုိသိပ္ ႀကိတ္မွိတ္ခံစား
စြမ္းအားခုိင္ၿမဲ အားမာန္ဇြဲျဖင့္
ေပါက္ကြဲထိန္းခ်ဳပ္ေနရ၏။

မေခမာ(ေၾကး/ေျမ)
ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ ကဗ်ာေလးပါ။

1 comment:

ရဲေလး(ပြင့္ျဖဴ) said...

ေကာင္းပါ၏။
ႀကိဳက္ပါ၏။
ခံစားမိပါ၏။