ေနျပည္ေတာ္-ပင္းတယ-အင္းေလး-ေတာင္ႀကီး-ေမြေတာ္ကကၠဴ သုိ႔တစ္ေခါက္

ကြ်န္ေတာ္တုိ့ဌာန၏ အစီအစဥ္ျဖင့္ သၾကၤန္ရုံးပိတ္ရက္ရွည္အတြင္း ‌ပင္းတယ-အင္းေလး-ေတာင္ႀကီး-ေမြေတာ္ကကၠဴသုိ႔တစ္ေခါက္ ေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိကဲသုိ့ေသာ တန္ခုိးႀကီးဘုရားမ်ားသုိ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ့ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား အေနျဖင့္ တစ္ေခါက္တစ္ခါ အေရာက္သြား ေစခ်င္ပါသည္။ သုိ့မွသာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာနုိင္ငံရွိ ေရွးေဟာင္း ယဥ္ေက်းမွုအေမြအႏွစ္မ်ားနွင့္ ေရွးေဟာင္း သမုိင္း၀င္ ေစတီပုထုိးမ်ားကုိ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳ ရသလုိ ေဆြမ်ိဳးရင္းျခာ မိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ သင့္ေၾကာင္း လမ္းညႊန္နုိင္ေပမည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ့ ျမန္မာနုိင္ငံတြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မေရာက္ဖူးေသးေသာ ေရွးေဟာင္းတန္ခုိးႀကီးေစတီပုထုိးမ်ား ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနသည္ ကုိလည္း သိရေပသည္။ တကယ့္ဗုဒၶဘာသာ နုိင္ငံပါလားရယ္လုိ့ ဂုဏ္ယူစရာေတြ ေျမာက္မ်ားစြာရွိေနသည္ကိုလည္း သိၾကမည္မထင္။

ကၽြန္ေတာ္တုိ့ စီးနင္းလုိက္ပါမည့္ Aircon Bus ကားႀကီးသည္ ေနျပည္ေတာ္ မွ ည ၉း၀၀ နာရီတြင္ စတင္ထြက္ခြါပါသည္။ ေနျပည္ေတာ္ မွ အသြား ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ့ကုိ ျဖတ္၍ တပ္ကုန္းၿမိဳ႕တြင္ ေခတၱ လဘက္ရည္ ေသာက္နားၾကပါသည္။ ဘတ္စ္ကားႀကီး(၂)စီးျဖင့္ စုစုေပါင္းလူ(၁၀၀)ေက်ာ္ လုိက္ပါၾကပါသည္။ မိသားစု၀င္မ်ား တရုန္းရုန္းျဖင့္ ေပ်ာ္စရာလည္းေကာင္းလွပါသည္။ လမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္တြင္လည္း သီခ်င္း ဆုိသူကဆုိ ဟာမုိနီလုိက္သူကလုိက္ျဖင့္ တေပ်ာ္တစ္ပါးပင္၊ အလုပ္တာ၀န္မ်ား၊ မိသားစုတာ၀န္မ်ားျဖင့္ စိတ္ဖိစီးေနသမွ် ခုမွပင္ ေပါ့ပါး လန္းဆန္းေနၾကသည္။ ဘုရားဖူးခရီးျဖစ္သည့္အတြက္ လူတုိင္း၏ မ်က္ႏွာတြင္ ၾကည္နူးမွုအျပဳံးပန္းမ်ား ႀကိဳင္လႈိင္ေနပါသည္။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကားႀကီးေပၚတြင္ တၿငိမ့္ၿငိမ့္လုိက္ပါယင္း ညအေမွာင္တြင္ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေငးစုိက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ကားႀကီးမွာ က်ဥ္းေျမာင္းလွေသာ ေတာင္ကားပါးယံလမ္းကုိ တေရြ႕ေရြ႕ေမာင္းႏွင္ ေနရသည္မွာ အသည္းတယားယားျဖင့္ လုိက္ပါေနမိပါသည္။ နံနက္ ၃း၀၀ နာရီအခ်ိန္တြင္ ေတာင္ပတ္လမ္းမွ ေတာရြာေလးရွိ ဆုိင္တစ္ဆုိင္ေရွ႕သုိ႔ ရပ္လုိက္ပါသည္။ ကေလာၿမိဳ႕နယ္၊ မေကြရြာသုိ႔ ေရာက္ရွိပါသည္။ ေခတၱနား၍ လဘက္ရည္ေသာက္ၾကၿပီး ခရီးဆက္လက္ထြက္ခြလာရာ နံနက္ ၄း၃၀ နာရီတြင္ က်ံဳး လမ္းဆုံသုိ႔ ေရာက္ရွိပါသည္။ က်ံဳးလမ္းဆုံမွ ပင္းတယသုိ႔ သြားသည့္ လမ္းအတုိင္း လုိက္ပါလာခဲ့ရာ နံနက္ ၆း၃၀ နာရီတြင္ ပင္းတယေတာင္ေျခသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါသည္။
ပင္းတယေတာင္ေျခတြင္ ေညာင္ပင္ႀကီးမ်ားအုပ္ဆုိင္းေနၿပီး ဘုရားေစတီ ေျမာက္မ်ားစြာ ကုိလည္း ေတြ႕ရွိရ ပါသည္။ ေတာင္ေျခတြင္ ေစ်းဆုိင္တန္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ မ်က္ႏွာသစ္ႏုိင္၊ ေရခ်ိဳးနုိင္ေသာ ရွမ္း စားေသာက္ ဆုိင္ငယ္မ်ားကုိလည္းေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ပင္းတယေရာက္ အမွတ္တရအကၤ်ီမ်ားကုိလည္း ၀ယ္ယူနုိင္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘုရားဖူးအဖြဲ႕သည္ နံနက္စာ စားေသာက္ၿပီး နံနက္ ၇း၃၀ တြင္ ပင္းတယ ေတာင္ေပၚသုိ႔ ေျခလ်င္တက္ခဲ့ပါသည္။ အမ်ားစုမွာ ကားမ်ားျဖင့္ တက္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ေျခလ်င္ပင္တက္ခဲ့မိသည္။ ပတ္၀န္းက်င္ ေတာေတာင္သဘာ၀ရႈခင္းမ်ားကုိ ခံစားခ်င္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ပင္းတယလုိဏ္ဂူအ၀င္၀သုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ ဖူးေျမာ္လုိက္ရသည့္ခဏမွာပင္ ေသာကအပူမီးမ်ား ၿငိမ္းေအးေစခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ဂူအတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္၍ ေလ့လာခဲ့ရာ မ်က္နွာက်က္ရွိ ေက်ာက္ပန္းဆြဲမ်ားမွ ေရေပါက္ေလးမ်ား တေဖ်ာက္ေဖ်ာက္က်ေနပါသည္။ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားမွာ မီးအလင္းေရာင္မ်ားေၾကာင့္ ဂူအတြင္း ေရႊေရာင္လႊမ္းေနသည္မွာ ဓါတ္ပံုထဲတြင္ ျမင္ေတြ႕ေပလိမ့္မည္။ ဖူးေျမာ္၍ မ၀နုိင္ေသာ ပင္းတယရွိ ေရႊဥမင္ သဘာ၀လိုဏ္ဂူဘုရားႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ ေလွကားသုိ႔ဆင္း၍ ေတာင္ပတ္လမ္း ေစာင္းတန္းအတုိင္း သြားေရာက္ခဲ့ရာ ရန္ႀကီးေအာင္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိလည္း ဖူးေျမာ္ခဲ့ရသည္။ ပင္းတယဂူ၀ရွိ ဓါတ္ေလွကားေစာင္းတန္းမွေန၍ ဘုတ္တလုပ္ေရကန္ႀကီးကုိ လွမ္းျမင္ခဲ့ရသည္။ ဘုတ္တလုပ္ေရကန္အား ေနာက္ခံထား၍ ဓါတ္ပုံရုိက္ပါက အလြန္သာယာေသာ ေနာက္ခံရႈခင္းမ်ားကုိ ခံစားရေပမည္။ နံနက္ ၉း၂၀ နာရီတြင္ ေတာင္ေပၚမွ ျပန္ဆင္းခဲ့ ပါသည္။ ေတာင္ေျခသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ေရခ်ိဳးၿပီး စုိင္းထီးဆုိင္သီခ်င္းမ်ားကုိသာ ဖြင့္ေသာ ရွမ္းဆုိင္တြင္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲပူပူေလးကုိ စားခဲ့မိပါသည္။(စကားမစပ္ ေရတခါခ်ိဳလ်ွင္ ၃၀၀ က်ပ္ေပးရၿပီး မ်က္နွာသစ္၊ အိမ္သာသြား နွစ္ခုေပါင္းကုိ ၁၅၀ က်ပ္ ယူပါသည္။)
နံနက္ ၁၁း၁၅ နာရီတြင္ ပင္းတယေတာင္ေျခမွ ျပန္လည္ထြက္ခါြခဲ့ပါသည္။ လမ္းေဘး၀ဲယာတြင္ ေတာင္ယာလုပ္ေနသူမ်ားကုိေတြ႕ရၿပီး ၀ါးပင္မ်ားနွင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးမ်ား ကုိလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းမ်ားျဖင့္ အလြန္ပင္သာယာေသာ ေနရာေလးပင္ျဖစ္ပါသည္။ ပင္းတယ-ေရခ်မ္းစင္ရြာ-ေပြးလွစံျပေက်းရြာမ်ားကုိ ျဖတ္ေသာ ကားလမ္းမႀကီးမွာ ေတာင္ကုန္း ေတာင္တန္းမ်ားကုိ အလုိက္သင့္ ေဖာက္လုပ္ထားသည္မွာ ပနံ႔တင့္လွပါသည္။ ပင္းတယ-ေအာင္ပန္း ၂၄ မုိင္၊ ေအာင္ပန္း-ေတာင္ႀကီး ၃၈ မုိင္၊ ၁၂း၃၀ တြင္ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ခဲ့ပါသည္။ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕တြင္ ေခတၱနား၍ ေစ်း၀ယ္ၾကပါသည္။ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕ရွိ ေစ်းတန္းေလးတြင္ ၾကက္သြန္ျဖဴ၊ ၀ုိင္မ်ိဳးစုံ၊ ေခါပုတ္၊ ပဲပုပ္၊ ေနၾကာေစ့ေလွာ္၊ သစ္ခြပန္းမ်ိဳးစုံတုိ႔ကုိ ေတြ႕ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေန႔လည္ ၁း၁၅ နာရီတြင္ ေအာင္ပန္းၿမိဳ႕မွ ထြက္ခြါခဲ့ရာ ၂း၀၀ နာရီတြင္ ဟဲဟုိးၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေအာင္ပန္းနွင့္ ဟဲဟုိးၿမိဳ႕ၾကား ကားလမ္းမွာ ေတာင္ေစာင္း ေတာင္ပတ္လမ္းျဖစ္ၿပီး ေတာင္ပတ္လမ္းေပၚမွ ေန၍ ဟဲဟုိးၿမိဳ႕ကုိ အေပၚစီးမွ လွမ္းျမင္နုိင္ပါ သည္။ ညေန ၃း၀၀ နာရီတြင္ ေရႊေညာင္ၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိၿပီး ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕သုိ႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါခဲ့ပါသည္။ ေရႊေညာင္ၿမိဳ႕မွ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕သုိ႔ ၇ မုိင္ ကြာေ၀းပါသည္။ ညေန ၃း၂၀ နာရီတြင္ ေညာင္ေရႊသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕ အ၀င္တြင္ Welcome to Inlay ဟူေသာ ဆုိင္းဘုတ္ႀကီးကုိ ျမင္ေတြ႕ရပါ သည္။ ေရႊေညာင္မွ ေညာင္ေရႊအသြား လမ္းေဘး၀ဲဘက္တြင္ ငါးကင္ဆုိင္မ်ားကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။

ညေန ၄း၀၀ နာရီတြင္ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕ရွိ အင္းေလးအသြား စက္ေလွဆိပ္မွ စက္ေလွျဖင့္ အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသုိ႔ ထြက္ခြါခဲ့ပါသည္။ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕မွ အင္းေရျပင္အတုိင္း အင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသုိ႔ ၁၃ မုိင္ ကြာေ၀းပါသည္။ စက္ေလွျဖင့္ ၁ နာရီၾကာစီးရပါသည္။ စက္ေလွ တစ္စီးလ်ွင္ လူ ၁၆ ဦး စီးနင္းနုိင္ပါသည္။ စီးလုံးငွားပါက က်ပ္ ၂၀၀၀၀ ဟု သိရပါသည္။ အင္းေလးသုိ႔အသြား စက္ေလွေပၚတြင္ ေလေကာင္းေလသန္႔ကုိ ေကာင္းစြာရွဴရႈိက္နုိင္ၿပီး သဘာ၀အလွအပမ်ားကုိလည္း ခံစားနုိင္ပါသည္။ စင္ေယာ္ငွက္ ေလးမ်ားကုိလည္း အစာေကြ်းနုိင္ပါသည္။ အင္းေလးေရျပင္သည္ ေတာင္မ်ားပတ္လည္ ၀ုိင္းရံေနၿပီး ေရ႔သည္ ၾကည္လင္ေနၿပီး ေရေအာက္ရွိ ေမွာ္ပင္မ်ားကုိလည္း ျမင္နုိင္ပါသည္။ အင္းေလး ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားသုိ႔ မေရာက္မီ ေရႊဟသၤာ ယကၠန္းရုံသုိ႔ ဦးစြာ၀င္ေရာက္ လည္ပတ္ ေစ်း၀ယ္ၾကပါသည္။ (ယကၠန္းရုံသည္ ေစ်းႀကီးပါသည္။) အလုိေတာ္ေပါက္ ဘုရားသုိ႔လည္း သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ခဲ့ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသုိ႔ ဆက္လက္သြားေရာက္ၿပီး ေဖာင္ေတာ္ဦး ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ရွိ သာသနာထိန္ထိန္လင္း ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးတြင္ ညအိပ္ရပ္နားၾကပါသည္။ နံနက္ ၄း၀၀ နာရီတြင္ ဘုရားေပၚသုိ႔ တက္ေရာက္၍ အာရုံဆြမ္းကပ္လွဴ ပူေဇာ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ေရႊသကၤန္းကပ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚတြင္ ရွမ္းစားေသာက္ဆုိင္မ်ား နွင့္ အမွတ္တရ အ၀တ္အထည္ဆုိင္မ်ား ရွိပါသည္။
၁၉-၄-၂၀၀၉ ရက္ေန႔ (၇း၁၀)နာရီတြင္ ေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားမွ စက္ေလွျဖင့္ ျပန္လည္ထြက္ခြါခဲ့ၾကပါ သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အင္းေလးေဒသရွိ ကြ်န္းေမ်ာစုိက္ခင္းမ်ားကုိ လွည့္ပတ္ ၾကည့္ရႈခဲ့ၾကပါသည္။ ကၽြန္းေမ်ွာ မ်ားေပၚတြင္ ဗူးစင္မ်ား၊ ေဂၚရဂါးသီးစင္္မ်ား၊ ခရမ္းခ်ဥ္ခင္းမ်ားကုိ ေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ငါးဖယ္ေခ်ာင္းေက်းရြာရွိ ေရွးေဟာင္း ေၾကာင္ခုန္ေက်ာင္း ေက်ာင္းတုိက္သုိ႔ ၀င္ေရာက္ဖူးေျမာ္ၿပီး ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ နားၾကပါသည္။ ထုိမွတဆင့္ ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕သုိ႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါခဲ့ရာ ၈း၃၀ နာရီတြင္ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။
နံနက္ ၉း၄၅ နာရီတြင္ ေအးသာယာၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိၾကပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သုိ႔ ဆက္လက္ ထြက္ခြါခဲ့ရာ ၁၀း၀၀ နာရီတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ေအးသာယာၿမိဳ႕သည္ အလြန္သာယာေသာ ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ႀကီးအသြား ေၾကာင္လိမ္ေတာင္တက္ ကားလမ္းအတုိင္း နိမ့္ခ်ည္ျမင့္ခ်ည္တက္ယင္း ေအးသာယာၿမိဳ႕ေလးကုိ နိမ့္တုံျမင့္တုံ လွမ္းျမင္ေနရပါသည္။ ေအးသာယာမွ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ေတာင္တက္လမ္းသည္ အေကြ႕အေကာက္မ်ားေသာ တစ္လမ္းသြား ေတာင္တက္ကားလမ္း ျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိိိိဳ႕ေစ်းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လည္ပတ္ၾကၿပီး ေန႔လည္စာစားၾကပါသည္။ ေန႔လည္ ၁၂း၀၀ နာရီတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕မွ ေမြေတာ္ကကၠဴဘုရားသုိ႔ ဆက္လက္ထြက္ခြါခဲ့ၾကပါသည္။ ေမြေတာ္ကကၠဴဘုရား သည္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ ပအုိ၀္း အထူးေဒသတြင္ တည္ရွိေသာ ေရွးေဟာင္း ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္ပါသည္။ ဘုရားမုခ္ဦးသုိ႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ ေညာင္ပင္ႀကီးမ်ားကုိ ဦးစြာျမင္ေတြ႕ရပါသည္။ ဘုရားပရ၀ုန္အတြင္း တြင္လည္း ေစတီေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာကုိ ဖူးေျမာ္နုိင္ပါသည္။ ေမြေတာ္ကကၠဴဘုရား ေျမာက္ဘက္အာရုံခံ တန္ေဆာင္းအတြင္းရွိ ေရွးေဟာင္းဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္မွာ အလြန္ပင္ ၾကည္ညိဳဖြယ္ရာ ဖူးေတြ႕ခဲ့ရပါသည္။ ေျမာက္ဘက္ အာရုံခံတန္ေဆာင္းတြင္ ေရႊ၀က္ႀကီးတစ္ေကာင္ကုိ သြားေရာက္ၾကည့္ရႈႏုိင္ပါသည္။ ဟုိးအရင္ တစ္ခ်ိန္က ေတာ၀က္မ်ား ေနထုိင္က်က္စားရာေဒသျဖစ္ၿပီး ေရႊေရာင္အဆင္းရွိေသာ ေတာ၀က္ႀကီး တစ္ေကာင္ လာေရာက္ဖူးေျမာ္ယင္း ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္သြားသည္ဟု တစ္ဆင့္စကား ၾကားသိခဲ့ရပါသည္။ ဘုရားေစတီေတာ္ မ်ားတြင္ ေရွးေဟာင္း အနုပညာရုပ္လုံးမ်ားနွင့္ ပန္းပုလက္ရာေျမာက္မ်ားစြာကုိ ဖူးေတြ႕နုိင္ပါသည္။ နွစ္ေပါင္း ၂၀၀ ေက်ာ္ ရွိျပီျဖစ္ ေၾကာင္းလည္း သိရွိရပါသည္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင့္ သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ သင့္ေသာ ေရွးေဟာင္း ဘုရားတစ္ဆူျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ မိပါေတာ့သည္။

ခြင့္လႊတ္ပါေမေမ

ေမေမနွင့္ ခြဲခြါေနရသူမ်ားသုိ႔

သား ေမေမကုိ သိပ္သတိရပါတယ္ ေမေမ။ ေမေမ စိတ္၏ခ်မ္းသာျခင္း ကုိယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင့္ ျပည့္စုံပါေစလုိ႔လည္း သားဆုေတာင္းေနမိပါတယ္။ သားဒီတစ္ေဆာင္းလည္း ေမေမ့ဆီကုိ အေရာက္ျပန္မလာနုိင္ေသးတာ ခြင့္လႊတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ အလုပ္ကဘဲအေရးႀကီးသလား ေမေမဆီ ကုိဘဲ အေျပးျပန္လာရမလား ေ၀ခြဲမရ ေျဖခဲလွပါတယ္ေမေမ။ ကၽြန္ေတာ္ ေမေမကုိ ေနစဥ္ႏွင့္အမွ် သတိရေနပါတယ္ဆုိတာ ေမေမသိေစခ်င္ပါတယ္။ ေမေမႏွင့္ ခဏခဏ ေတြ႔နုိင္ဖုိ႔ ဘုရားမွာဆုပန္ရတာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္ပါဘဲေလ။ ဘယ္တတ္ႏုိင္မလဲ ေမေမရယ္။ ေပ်ာ္ရာမွာ မေန ေတာ္ရာမွာ ေနေနရတဲ့ ဘ၀ေတြမုိ႔လား။ သား ဘ၀ဆက္တုိင္းဆက္တုိင္း ေမေမနဲ့ အုိးမကြာ အိမ္မကြာ ေနရေစလုိေၾကာင္း ေမေမဆုေတာင္းေပးပါေနာ္။

ေမေမကုိ သိပ္ခ်စ္တဲ့

သား

မရူးနုိင္ မယားနုိင္တဲ့ေန႔

(New Year!)နွစ္ေဟာင္းတစ္နွစ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ရဲ့ ေနာက္ဆုံးေန႔ျဖစ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ေန့ညမွာ ျမဴခုိးေတြေ၀ေနခဲ့ေလရဲ့။ ျမဴခုိးေတြနဲ႔အတူ ေ၀ခ်င္သူေတြကလည္း ၁၂ နာရီဆုိတဲ့ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ရင္းေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ဖက္ေဆးလိပ္ေလး ဖြာေနရရွာတယ္။ သူလည္း အမ်ားသူငါလုိ နွစ္ေဟာင္းကုိ ဂြတ္ဘုိင္လုပ္ၿပီး နွစ္သစ္ကုိ ၀ဲလ္ကမ္း လုပ္ခ်င္တာေပါ။ လူသားတစ္ဦးဘဲေလ။ မဆန္းပါဘူး။

အမ်ားလုိဘဲ သူ႔အတြက္လည္း လစာထုတ္ရက္ ေပးေဒးပါဘဲ။ ေပးေဒးနဲ႔အတူ ေပးလုိ္က္ရတဲ့ အေၾကြးေတြက လက္စမသတ္။ (လကုန္လွ်င္ အေၾကြးဆပ္သူမ်ားကုိသာ အေၾကြးေရာင္းမည္ ျဖစ္ၿပီး အေၾကြးမဆပ္သူမ်ားကုိ အေၾကြးမေရာင္းပါ)ဆုိသည့္ ဆုိင္းဘုတ္ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆုိင္ကုိလည္း ဆပ္ခဲ့ရေသးသည္။ ေဘစာရင္းကလည္း နယ္နယ္ရရမဟုတ္။ တစ္လကုိ လၻက္ရည္ဆုိင္က စာမ်က္နွာမွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ေလရဲ့။

အိမ္ရွင္မကလည္း တစ္လစာေစ်းဖုိးတဲ့။ သားသား မီးမီးမ်ားကလည္း စာအုပ္၀ယ္ေပး၊ ခဲတံ၀ယ္ေပးနဲ့ တစာစာပူဆာေနေလရဲ့။ ဘီယာတစ္လုံး၀ယ္လုိက္လွ်င္ ၁၂၀၀ိ/-၊ အသားကင္ အေတာင္ပံတစ္ေခ်ာင္းကုိ ၄၀၀ိ/-၊ ေပါင္ဆုိယင္ ၇၀၀ိ/-တဲ့။ ကြ်န္ေတာ့္ညီေလးေျပာဖူးတာကုိ သတိရမိေလရဲ့။ The Prize are always to the Sky! တဲ့။ ေၾသာ္ ငါ့အတြက္ေတာ့ သူမ်ားေတြလုိ မရူးနုိင္ မယားနုိင္ ရွာေတာ့ပါဘူး။ လူဂုဏ္တန္ေတြ လူ႔မလႈိင္ေတြမွ ရူးတုိင္ယားနုိင္တဲ့ေန႔ ဘဲျဖစ္မွာပါလုိ႔ ေတြးယင္း ေဆးလိပ္တုိကုိ မီးညွိလုိက္ရတယ္။ ေဘးမွာေတာ့ အနီရင့္ေရာင္ကေန နီညိဳေရာင္သမ္းေနတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္ေလးကုိ ေကာက္ကုိင္ယင္း တစ္ႀကိဳက္ေတာ့ ေမာ့လုိက္ရတာေပါ့ေလ။ ဂလု--------ဂလု----------------

အဲဒီလုိသူအတြက္ သူ ဘယ္လုိရူးၿပီး ဘယ္လုိယားနုိင္ရွာမလဲ (New Year!)ရယ္။

သိန္းငွက္တစ္ေကာင္ ျပန္လည္ေမြးဖြားျခင္း

သိန္းငွက္တစ္ေကာင္၏ ပ်မ္းမ်ွသက္တမ္းသည္ နွစ္ေပါင္း ၇၀ အထိ ေနနုိင္သည္ဟု သိရသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ နွစ္ေပါင္း ၄၀ အထိ သူ႔ဘ၀ကို အားမာန္အျပည့္ သတၱိအျပည့္ျဖင့္ ေ၀ဟင္တြင္ က်င္လည္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ သူ႔၏ ၀မ္းစာအတြက္ သားေကာင္မ်ားကုိ ထက္ျမက္လွစြာေသာ သူ၏ နွုတ္သီးျဖင့္ ထုိးသုတ္နုိင္ခဲ့၏။ ထုိးသုတ္ၿပီးသည့္ သားေကာင္ကုိ လည္း ျမဲျမံလွေသာ သူ၏ ေျခေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ ဆြဲယူ ကုတ္တြယ္နုိင္ခဲ့၏။ ထုိသုိ႔ ကုတ္ယူ ထုိးသုတ္ျပီးေနာက္ သူ၏ အားမ်ားျဖစ္ေသာ အေတာင္ပံမ်ားကုိ တဖ်န္းဖ်န္းရုိက္ခတ္ကာ ေ၀ဟင္မွာ ေလဟုန္စီးၿပီး လုိရာခရီးကုိ ေရာက္နုိ္င္ခဲ့၏။

သူ၏သက္တမ္း နွစ္ ၄၀ ခရီးေရာက္ေသာ္ သူ႔ဘ၀အတြက္ အေျပာင္းအလဲႀကီးတစ္ခုနွင့္ ရင္ဆုိင္ယွဥ္ၿပိဳင္ရေတာ့မည္။ သူ၏ နွုတ္သီးမ်ားသည္ အရင္လုိ မထက္ျမက္ေတာ့။ မခ်ြန္ထက္ေတာ့ပါ။ တျဖည္းျဖည္းေကြးလာ ေသာေၾကာင့္ သားေကာင္ကုိလည္း မထုိးဆိတ္နုိင္ခဲ့ပါ။ သူ၏အားကုိးရာ ေျခသည္းမ်ားသည္လည္း တျဖည္းျဖည္းရွည္ လာေသာေၾကာင့္ ကုတ္ယူျခင္းငွာ မစြမ္းေဆာင္နုိင္။ သူ၏ သန္မာေသာ အေတာင္မ်ားသည္လည္း ႀကီးမားေလးလံလာေသာေၾကာင့္ လုိရာခရီးကုိ မပ်ံသန္းနုိင္ ရွာေတာ့ေပ။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ ပ်ံရင္းေသမလား။ ႀကံရင္းေသမလား ေ၀ခြဲမရ ေျဖနုိင္ခဲေသာ ကာလသုိ႔ေရာက္လာေပသည္။

သူဘ၀အတြက္ ေနာက္ထပ္ နွစ္ေပါင္း ၃၀ ေနနုိင္ဖုိ႔ အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကုိ ရင္ဆုိင္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရေလေတာ့သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူသည္ ေတာင္ကုန္းထက္သုိ႔ ပ်ံတက္ကာ သူ၏ ရွည္လ်ွား လြန္းေသာ ေျခသည္းမ်ားကုိ ေတာင္ေစာင္းနွင့္ ရုိက္ခ်ိဳးရေလေတာ့သည္။ မည္မ်ွနာက်င္မည္ကုိ ကား မေတြးရဲစရာေပ။ ထုိ႔ေနာက္ ေကြးေကာက္လာေသာ သူ၏ နွုတ္သီးကုိလည္း ေတာင္ကမ္းပါးယံနွင့္ ပြတ္တုိက္၍ ေသြးရေပဦးမည္။ သူ၏ေျပာင္းလဲျခင္းကား ၿပီးနုိင္ခဲလွသည္။ သူ၏ ေလးလံ လာေသာ အေတာင္ပံမ်ားကုိလည္း နွုတ္သီးျဖင့္ တစ္ေခ်ာင္းခ်င္း ဆြဲနွုတ္ဖယ္ရွားရျပန္သည္။ အသည္းခုိက္ေအာင္နာေပမည့္ သူ႔အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကား ေနာင္ နွစ္ေပါင္း ၃၀ ပင္။

ဒီလုိနဲ့ သူ႔ဘ၀ သူခနၱာကုိ ရက္ေပါင္း ၁၅၀ ၾကာ ညွဥ္းပန္းနွိပ္စက္ခဲ့ရသည္။ ရက္ေပါင္း ၁၅၀ ျပည့္ေသာ္ သူဘ၀သည္ အသြင္သစ္၊ အျမင္သစ္၊ ဘ၀သစ္ကုိ နွုတ္သီးအသစ္၊ အေတာင္ပံ အသစ္၊ ေျခေခ်ာင္းအသစ္မ်ားျဖင့္ ဘ၀ပင္လယ္၀ယ္ အားမာန္အျပည့္နွင့္-------------

(ဒီမက္ေစ့ခ်္ေလးကုိ ဖတ္ယင္း မိတ္ေဆြမ်ားလည္း Changes ကို-------------------)

ကၽြန္ေတာ္ သင္တန္းတက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းက ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးက ဒီေန႔ ဒီမက္ေစ့ေလး ေပးလုိက္ တာပါ။ အားလုံးကုိ မွ်ေ၀လုိက္ပါေစ။

“အမ်ိဳးကုိခ်စ္ ဘာသာကုိမပစ္နဲ႕“

မိဘနဲ႔သားသမီး ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထုိင္ဖုိ႔အတြက္ သားသမီးေတြအေနႏွင့္ ေနာက္ထပ္ ေပးဆပ္ရမယ့္ အရည္အေသြးတစ္ခုကေတာ့ မိဘေတြရဲ႕ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ကုိ ေစာင့္ထိန္းရမယ္ဆုိတဲ့ အရည္အေသြးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရယင္ ဒီအရည္အေသြးဟာ မိဘေတြရဲ႕ တတိယ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။

မိဘေတြက ဘယ္လုိေမွ်ာ္လင့္ၾကသလဲဆုိေတာ့ ငါတုိ႔ ေမြးျမဴထားတဲ့ သားသမီးေတြဟာ ငါတုိ႔မိဘဘုိးဘြားေတြရဲ႕ မ်ိဳးရုိးစဥ္ဆက္ကုိ မတိမ္ေကာ မပေပ်ာက္ေအာင္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ ေနၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဟာ သားသမီးေတြအေနနဲ႕ ေလးေလး နက္နက္ ထားရမွာျဖစ္သလုိ မိဘေတြအေနနဲ႕လည္း အလြန္အင္မတန္မွ ေလးစား ျမတ္ႏုိးမိတဲ့ အခ်က္ ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အမ်ိဳးသားေရးေရာ ဘာသာေရးပါ အေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ျဖစ္သလုိ အေရးႀကီးတဲ့ ေခတ္ၾကီးလည္း ေရာက္ေနလုိ႔ပါပဲ။

ျမန္မာစကားပုံတစ္ခု ရွိပါတယ္။

“ေျမမ်ိဳလုိ႔ လူမ်ိဳးမျပဳတ္ဘူး၊ လူမ်ိဳယင္ လူမ်ိဳးျပဳတ္မယ္” ဆုိတဲ့ စကားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအသိေပး စကားဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး တန္ဖုိးၾကီးမားပါတယ္။ ေလးေလးနက္နက္ စဥ္းစားေလ တန္ဖုိးႀကီးမား ေလပါပဲ။

အရင္တုန္းကဆုိရင္ အဲဒီအသိေပးစကားေလးကုိ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ က်တဲ့ လမ္းဆုံ လမ္းခြ ေနရာေတြမွာ ဆုိင္းဘုတ္ ခ်ိတ္ဆြဲထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာလုိ႔ အလုပ္ရႈပ္ခံၿပီး အခ်ိန္ကုန္ခံ ၿပီး ခ်ိတ္ဆြဲထားသလဲဆုိယင္ ဒီဆုိင္းဘုတ္ကေလးကုိ ျမင္တုိင္း အမ်ိဳးကုိခ်စ္တဲ့စိတ္ေတြ တဖြားဖြား ျဖစ္ေပၚေနေအာင္ လုိ႔ပါပဲ။ သတိမထား အမွားေတြ႕တတ္တဲ့ လူေတြအတြက္ ဒီဆုိင္းဘုတ္ကေလးကုိ ျမင္လုိက္တာနဲ႕ အမွားကုိ အမွားမွန္းသိသြားေအာင္လုိ႔ပါပဲ။

ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေနာ္။ တန္ဖုိးရွိတဲ့စကားလုံးကုိ တန္ဖုိးရွိမွန္းမသိလုိ႔ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့ သူေတြျဖစ္ေနၾကတာ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဘာလုိ႔ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္သြားၾကတာလဲ ဆုိယင္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္ကုိ ခုိင္ခုိင္မာမာ မထားၾကလုိ႔ပါဘဲ။ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အမ်ိဳးသားေရးလကၡဏာမ်ားကုိ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္မယ္ဆုိရင္ တန္ဖုိးမဲ့တဲ့သူေတြ ျဖစ္မလာပါဘူး။

အမ်ိဳးသားေရးေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အနၲရာယ္ဆုိတာ သိသိသာသာ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အနၲရာယ္နဲ႕ မသိမသာ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အနၲရာယ္ဆုိတာ ႏွစ္မ်ိဳးရွိပါတယ္။

အဲဒီအနၲရာယ္ ႏွစ္မ်ိဳးထဲက သိသိသာသာ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အနၲရာယ္က ေၾကာက္ဖုိ႔မေကာင္း ပါဘူး။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ တုိက္ခုိက္လာတာကုိ သိတဲ့အတြက္ ကုိယ္က ရွိတဲ့အင္အားနဲ႕ ျပန္လွန္ ကာကြယ္လုိ႔ ရပါတယ္။ မသိမသာ တုိက္ခုိက္လာတဲ့ အနၲရာယ္ကေတာ့ တကယ္ေၾကာက္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ တုိက္ခုိက္ေနတာကုိ တုိက္ခုိက္ေနမွန္း မသိတဲ့အတြက္ ေက်ာခ်မွ ဓားျပမွန္းသိရေတာ့မွ ယူက်ံဳးမရ တသသျဖစ္ရ ပါေတာ့တယ္။

ေျမြဆုိတဲ့သတၱ၀ါက ဖားသူငယ္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ တစ္ခါတည္း မ်ိဳမခ်ဘူး။ အမ်ိဳခံရတဲ့ ဖားသူ ငယ္ဟာ ဒါေလာက္မ်ိဳေနရရုံနဲ႔ေတာ့ ငါ့ခနၶာကုိယ္တစ္ခုလုံး ေျမြပါးစပ္ထဲ ေရာက္မသြားနုိင္ပါဘူး။ အသက္လည္း ေပ်ာက္မသြားႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး မွိန္းခံေနလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ကုိယ္က ျပန္လည္တုိက္ခုိက္ ႏုိင္စြမ္း မရွိေပမဲ့ ရွိတဲ့အင္အားနဲ႕ေတာ့ လြတ္ေအာင္ရုန္းထြက္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အသက္လည္းေပ်ာက္ ေျမြပါးစပ္ထဲ ခနၶာလည္းေရာက္ေတာ့မွ ငါ့အသက္နဲ႕ခႏၶာ ျပန္ေပးပါဆုိၿပီး အသနားခံလုိ႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ျမန္မာတစ္မ်ိဳးသားလုံးဟာ ေျမြပါးစပ္ထဲေရာက္ေနတဲ့ ဖားသူငယ္လုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အမ်ိဳးကုိခ်စ္တဲ့သူတုိင္း ေျမြပါးစပ္ထဲက ဖားငယ္လုိမျဖစ္ေအာင္ ရုန္းထြက္ နုိင္ဖုိ႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

လူတုိင္း လူတုိင္း ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့္ဘာသာဆုိတာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလုိရွိတဲ့အတြက္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ကုိ ခ်စ္ရပါမယ္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိ တန္ဖုိးထားရပါမယ္။ အခ်င္းခ်င္း ရုိင္းပင္းကူညီတတ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ ကေလးေတြ ခုိင္ခုိင္မာမာရွိေနရပါမယ္။ ဒါဆုိရင္ ကုိယ့္တုိင္းျပည္၊ ကုိယ့္လူမ်ိဳး ကုိယ့္ဘာသာ၊ ကုိယ့္သာသနာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တိမ္ေကာသြားမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

အခုေျပာတဲ့စကားေတြဟာ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕ ပတ္သက္ ဆက္ႏြယ္ေနတယ္လုိ႔ ထင္စရာပါပဲ။ အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး။ မိဘေတြရဲ႕ တတိယေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ပုံေဖာ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႕လည္း မဆုိင္ပါဘူး။ ဘာသာေရးနဲ႕လည္း မပတ္သက္ပါဘူး။ လူမ်ိဳးေရးနဲ႕လည္း မစပ္ယွက္ပါဘူး။ မိဘတုိင္း မိဘတုိင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။

မိဘေတြက “ငါတုိ႔ေမြးထားတဲ့ သားသမီးေတြက ငါတုိ႔ ဘုိးဘြားမိဘေတြရဲ႕ မ်ိဳးရုိးကုိ မတိမ္ေကာ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ ေနရစ္ၾက လိမ့္မယ္”လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾက ပါတယ္။

ျမန္မာလူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာနဲ႕အိမ္ေထာင္က်တာဟာ အေကာင္းဆုံးပါပဲ။ တျခားလူမ်ိဳး တစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ မိဘေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ပ်က္သြားေတာ့တာပါပဲ။

ျမန္မာ့ေသြး ျမန္မာ့သားဆုိတာ သန္႔ပါတယ္။ တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ ေရာစပ္လုိ႔ မရပါဘူး။ ေရာစပ္လုိက္တာနဲ႕ တစ္ၿပိဳင္နက္ ေမြးလာတဲ့ကေလးဟာ ျမန္မာရုပ္ဆုိတာ ျဖစ္မလာေတာ့ပါဘူး။ လာေရာတဲ့ေသြးသားရဲ႕ ဥပဓိရုပ္အတုိင္း သြားထင္ေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာစစ္မွ ျမန္မာရုပ္ေပၚတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ မိဘေတြ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးအနြယ္ကုိ သားသမီးေတြက ဆက္လက္ ေစာင့္ေရွာက္ၾက ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါမွလည္း ျမန္မာ့ေျမပုံဟာ ကမၻာ့ေျမပုံမွ မေပ်ာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိမွ မဟုတ္ဘဲ ေငြတစ္ခုတည္း၊ အာသာတစ္ခုတည္းၾကည့္ၿပီး ေပါက္ကရေတြနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆုိရင္ မိဘေတြ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ မ်ိဳးရုိးဂုဏ္ကုိ ဖ်က္ဆီးပစ္တာနဲ႕ အတူတူပါဘဲ။

ပုဂံေခတ္က က်န္စစ္သားဆုိတာ ရာဇ၀င္မွာ ထင္ရွားတဲ့ မင္းတစ္ပါးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔မွာ ေရႊအိမ္စည္ဆုိတဲ့ သမီးေတာ္ေလးတစ္ပါးရွိပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးမွာ သမီးေတာ္ေလးကုိ အလြန္ခ်စ္လြန္းလုိ႔ ဘုံခုနစ္ဆင့္ အျမင့္ရွိတဲ့ နန္းျပသာဒ္နဲ႕ ထားပါတယ္။ ဒါကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ေရႊအိမ္စည္ မင္းသမီးေလးဟာ ကုလားျပည္ကလာတဲ့ ပဋိကၠရားဆုိတဲ့ လူတစ္ေယာက္နဲ႕ ေမတၱာမွ် သြားၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကုိ က်န္စစ္သားမင္းႀကီး သိေတာ့ သေဘာမတူပါဘူး။

ဘာလုိ႔ သေဘာမတူတာလဲဆုိရင္ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားျဖစ္ေနလုိ႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အမ်ိဳးဘာသာတူတဲ့ ေစာလူးမင္းရဲသား ေစာယြမ္းနဲ႕ သမီးေတာ္ကုိ ထိမ္းျမားလက္ဆက္ ေပးစားလုိက္ ပါတယ္။ အဲဒီပဋိကၠရားဆုိတဲ့လူဟာ သာမန္ပုဂၢိဳလ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပဒါးရွင္ရဲ႕ အစြမ္းသတၱိနဲ႕ ေျမလ်ွိဳး မုိးပ်ံနုိင္တဲ့သူပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ဘာသာသူ ေျမလွ်ိဳး မုိးပ်ံရုံမကလုိ႔ ကမၻာႀကီးကုိပဲ ေျပာင္းျပန္ လွန္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ပါေစ ဘာမွ အထင္ႀကီးစရာမလုိပါဘူး။

က်န္စစ္မင္းႀကီးဟာ ပဋိကၠရားမင္းသားကုိ အထင္ႀကီးလုိ႔ သမီးေတာ္နဲ႕ ေပးစားခဲ့ရင္ေတာင္မွ ျမန္မာ့သမုိင္းရဲ႕ စာမ်က္နွာေပၚမွာ က်န္စစ္မင္းဆုိတာ အမဲစက္တစ္ခုနဲ႕ စြန္းထင္းေနခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်န္စစ္မင္းႀကီးဟာ အမ်ိဳးကုိခ်စ္ေၾကာင္း သက္ေသျပခဲ့ပါတယ္။ ဇာတိဂုဏ္ကုိ ေစာင့္ထိန္းေၾကာင္း မွတ္တုိင္ထူျပခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ လူတုိင္းလူတုိင္း ကုိယ့္အမ်ိဳးကုိ ခ်စ္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အမ်ိဳးခ်စ္မွ အမ်ိဳးစစ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးမခ်စ္ဘဲ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳမယ္ဆုိရင္ အမ်ိဳးမစစ္ေတာ့ပါဘူး။ အမ်ိဳးမစစ္ေတာ့ မိဘေတြ ကုိးကြယ္ ခဲ့တဲ့ဘာသာကုိလည္း မခ်စ္ျမတ္ႏုိးေတာ့ပါဘူး။ ဘာသာကုိ မခ်စ္ျမတ္ႏုိးေတာ့ဘူးဆုိရင္ မိဘဘုိးဘြားေတြ ေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ အေမြအႏွစ္ေတြ လည္း ပ်က္စီးဖုိ႔ပဲ ရွိပါေတာ့တယ္။

ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြဟာ သာကီႏြယ္ဖြားလုိ႔ တုိက္ရုိက္ မဆုိသာေပမယ့္ ဆက္ႏြယ္ ပတ္သက္မႈေတာ့ ရွိပါတယ္။ သမုိင္းေၾကာင္းအရဘဲၾကည့္ၾကည့္၊ ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္ သာကီႏြယ္ဖြားေတြနဲ႕ အေၾကာင္း မကင္းပါဘူး။ သာကီႏြယ္ဖြားဆုိတာ ေဂါတမဗုဒၶရဲ႕ အမ်ိဳးႏြယ္ကုိ ေျပာတာျဖစ္ပါတယ္ အမ်ိဳးႏြယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ရွာမွ ရွားပါပဲ။ တစ္ေဆြလုံးတစ္မ်ိဳးလုံး တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ ေရာစပ္မႈ မျပဳပါဘူး။ တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ ေရာစပ္လုိက္ယင္ အမ်ိဳးေပ်ာက္ေၾကာင့္မုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

သာကီ၀င္မင္းတုိ႔သည္ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာေၾကာက္ျခင္းေၾကာင့္ မိမိႏွမတုိ႔ႏွင့္ အတူတကြ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကကုန္ လုိ႔ ဆုိထားပါတယ္။

အမ်ိဳးကုိ ေစာင့္ထိန္းတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္ထိ ခံယူခ်က္ျပင္းသလဲဆုိရင္ တျခားေသြးသားေတြနဲ႕ ေရာစပ္မွာေၾကာင့္မုိ႔ ေမာင္ႏွမအခ်င္းခ်င္းေတာင္ ျပန္ယူတဲ့အထိပါပဲ။ အမ်ိဳးအနြယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ စံနမူနာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အမ်ိဳးအနြယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အမ်ိဳးအႏြယ္ကုိ မထိန္းသိမ္း မေစာင့္ေရွာက္တဲ့ သားသမီးဟာ ဒုကၡေတြ႕တတ္ပါတယ္။

ဘယ္လုိေနရာေတြမွာ ဒုကၡေတြ႕သလဲလုိ႔ ေမးစရာ ျဖစ္လာပါတယ္။

ဥပမာေျပာရယင္ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ဟာ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္ဆုိၾကပါစုိ႔။ ကုိယ္က ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မုိ႔ ဘုရားကုိ ကုိးကြယ္ခ်င္တယ္၊ တရားကုိနာ ခ်င္တယ္၊ သံဃာကုိ ဆည္းကပ္ျခင္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ယူထားတဲ့ ေယာက်ာ္းက လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီေတာ့ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ခြင့္ မရဘူး။

အိမ္ေရွ႔မွာ ဆြမ္းေတာ္လာရပ္တာေတာင္မွ ကန္ေတာ့ဆြမ္းလုိ႔ မေျပာရဲတဲ့ဘ၀၊ သားေလးေမြးလာလုိ႔ ရွင္ျပဳေပးခ်င္တာေတာင္မွ ဖြင့္မေျပာရဲတဲ့ဘ၀၊ သမီးေလး နားသမဂၤလာလုပ္ခ်င္ တာေတာင္မွ ဖြင့္ဟမရဲတဲ့ဘ၀၊ ဒီၾကားထဲ ေယာက်ာ္း ေၾကာက္လုိ႔ ကုိယ္ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရၿပီး ေယာက္်ားကုိးကြယ္ တဲ့ဘာသာကုိပါ ခံယူလုိက္ရတဲ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ သူတုိ႔ လက္ခုပ္ထဲက ေရမုိ႔ မႀကိဳက္လည္း ကုိးကြယ္ရ၊ မမွန္လည္း ဆည္းကပ္ရ လုပ္ရပါတယ္။

ဒီထက္ ပုိဆုိးတာက ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြကုိလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ လူမ်ိဳးထဲေရာက္ေအာင္ ဇာတ္သြင္းခံရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ဇာတ္သြင္းခံရတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ဟာ သူတို႔ဘာသာကုိ ကုိးကြယ္ယုံၾကည္မိတာနဲ႕ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြလည္း ပ်က္သြားေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ကုိယ္ေမြးထားတဲ့သားက လူမ်ိဳးျခားစိတ္ဓာတ္၊ ဘာသာျခားစိတ္ဓာတ္၀င္သြားရင္ လူမ်ိဳးလည္းဆုံး ဘာသာလည္း ရႈံးေတာ့တာပါပဲ။

ကုိယ္ေမြးထားတဲ့သားက လူမ်ိဳးကုိလည္း ဖ်က္တယ္။ ဘာသာကုိလည္း ပ်က္ေအာင္ဖက္မယ္ ဆုိတာ အမ်ိဳးမေစာင့္စညး္တဲ့ သားသမီးေတြရဲ႕ ရလဒ္ပါပဲ။ မိေအးႏွစ္ခါ မကပါဘူး။ မိေအးဘ၀တစ္ခုလုံး မိေအးမ်ိဳးဆက္တစ္ခုလုံး နစ္နာရ ပါေတာ့တယ္။

လူမ်ိဳးေရးကုိ အေျခခံၿပီး ဘာသာတရားကုိ ၀ါးမ်ိဳတာဟာ အခုမွ မဟုတ္ပါဘူး။ ျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ကလည္း ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။

အေခ်ာအလွမွာ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ လွပတဲ့ ရာဇျဂိဳဟ္ၿမိဳ႕သူ သူေဌးသမီးကေလး မယ္ဥတၱရာဟာ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားတစ္ေယာက္နဲ႕ အိမ္ေထာင္က်သြားပါတယ္။ သူရဲ႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ တစ္ဦးနဲ႕တစ္ဦး ေမတၱာသက္၀င္ ခ်စ္ကြ်မ္း၀င္လုိ႔ ယူတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေဌးသမီး ဆုိေတာ့ အျခား သူေဌးသားမိဘေတြက လာစပ္ၾကပါတယ္။

မယ္ဥတၱရာက ဘုရားကုိ ၾကည္ညိဳတဲ့သူ၊ သံဃာကုိ ဆည္းကပ္တဲ့သူ၊ ေနာက္ၿပီး ေသာတာပန္တည္ေနတဲ့ မိန္းကေလး။ ဒီမိန္းကေလးကုိ လာေတာင္းသူက လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခား။ အဲဒီေတာ့ မယ္ဥတၱရာရဲ႕အေဖ ဦးပုဏၰားကလည္း သေဘာမတူပါဘူး။

“ခင္ဗ်ားသား က်ဳပ္သမီးနဲ႕ ျဖစ္မွာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္သမီးက ဘုရားအမွဴးရွိတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြ ေန႔တုိင္းေန႔တုိင္း ဆြမ္းေလာင္းေနတယ္။ ဘုရားတရားကုိလည္း အၿမဲတမ္းလုိ နာေနတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကုိးကြယ္တဲ့ ဘာသာက တျခား၊ က်ဳပ္တုိ႔ ကုိးကြယ္တဲ့ဘာသာက တစ္မ်ိဳးဆုိေတာ့ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ျဖစ္ေနတယ္“

“သူေဌးႀကီးရာ ဒီကိစၥအတြက္ေတာ့ ဘာမွ မပူပါနဲ႕၊ သူစိတ္တုိင္းက်ျဖစ္ေအာင္ လြတ္လပ္စြာ ကုိးကြယ္ခြင့္ေပးထားပါ့မယ္။ သူ ဆြမ္းေလာင္းခ်င္တဲ့အခ်ိန္ ေလာင္း၊ တရားနာခ်င္တဲ့အခ်ိန္ နာ၊ သူစိတ္ခ်မ္းသာသလုိ ျဖစ္ေစရပါ့မယ္”

ဒါနဲ႕ သူေဌးႀကီး ဦးပုဏၰားကလည္း သူတို႔ေျပာတဲ့စကားကုိ ယုံၿပီး သမီးေလးကုိ လာေတာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ ေပးစားလုိက္တယ္။ လူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားေတြဟာ အေျပာတစ္မ်ိဳး အလုပ္တစ္မ်ိဳးနဲ႕ သေဘာက သိပ္ရုိးလွတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မရခင္တုန္းကေတာ့ ေအာက္က်ိဳ႕ၿပီး အသနားခံ ေတာင္းပါတယ္။ တကယ္တမ္း သူတုိ႔လက္ထဲေရာက္သြားၿပီဆုိေတာ့ ထားရာေန ေစရာသြား ရေတာ့တာပါပဲ။

မယ္ဥတၱရာေလးက သူတို႔အိမ္ေရာက္သြားကလည္းက ဘုရားကုိလည္း ကုိးကြယ္ခြင့္မရေတာ့ ပါဘူး။ တရားကုိလည္း ၾကားနာခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး၊ သံဃာကုိလည္း ဆညး္ကပ္ခြင့္ မရေတာ့ပါဘူး။ သူတို႔ယူတဲ့အယူသာ အမွန္ဆုိၿပီး အတင္းအဓမၼ ကုိးကြယ္ခုိင္းေတာ့တာပါပဲ။ တျခား စိတ္ဓာတ္ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းတဲ့ မိန္းကေလးသာဆုိရင္လည္း ပါသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

မယ္ဥတၱရာဆုိတာက ေသာတာပန္တည္ထားတာဆုိေတာ့ ဘုရားမွတစ္ပါး တျခားကုိးကြယ္ ယုံၾကည္စရာဆုိလုိ႔ မရွိေတာ့တဲ့အတြက္ သူတုိ႔ခုိင္းတဲ့အတုိင္း မရပါဘူး။ အခုေခတ္ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလးေလးနက္နက္ အတုယူစရာပါပဲ။ တခ်ိဳ႕အမ်ိဳးသမီးေတြ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားေတြ နဲ႕ ညားၿပီး လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားစိတ္ဓာတ္ ေပါက္ေနတာေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြက စၿပီး လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားစိတ္ဓာတ္ ေပါက္သြားေတာ့တာပါပဲ။

အမ်ိဳးေပ်ာက္တယ္ဆုိတာ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ ညားၾကတာဟာ မူလအစ ပထမပါပဲ။ ေမြးလာတဲ့ ကေလးေတြဟာ ရုပ္ကေတာ့ ျမန္မာကေလးေတြျဖစ္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ကေတာ့ ျမန္မာစိတ္ဓာတ္မရွိပါဘူး။ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးကေန ၀မ္းနဲ႕လြယ္ၿပီး ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ ကေလးဟာ လူမ်ိဳးျခားစိတ္ဓာတ္ ဘာသာျခားစိတ္ဓာတ္ ေပါက္သြားရင္ ေတာ္ေတာ့ကုိ နစ္နာပါတယ္။

အိမ္တစ္အိမ္မွာ တုိင္တစ္လုံး ျခပုံးတက္ရုံနဲ႕ ပ်က္စီးမသြားႏုိင္ပါဘူးဆုိၿပီး ေပါ့ေလ်ာ့ေနလုိ႔ မရပါဘူး။ အခ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႕အမွ် တစ္တုိင္ၿပီးတစ္တုိင္ ကူးစက္သြားရင္ တစ္အိမ္လုံး ပ်က္စီးသြား ႏုိင္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ဆုိတာ တစ္ဖက္ႏုိင္ငံက လက္နက္ေတြနဲ႕ ျခိမ္းေျခာက္ေနတာကုိ ကာကြယ္ရုံနဲ႕ မၿပီးေသးပါဘူး။ ႏုိင္ငံတြင္းမွာ သပြတ္အူလုိ လႈိက္စားၿပီး စိမ့္၀င္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားေရးကုိလည္း သတၱိရွိရွိနဲ႕ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ သားသမီးတုိင္း မိဘဘုိးဘြားေတြရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ကုိ တျခားေသြးသားေတြနဲ႕မေရာဘဲ အရွည္သျဖင့္ တည္တံ့ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖုိ႔ လုိပါတယ္။ မိဘေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ျဖည့္ဆည္း ေပးဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဒီအေရးႀကီးတဲ့အခ်က္ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာသာေရးအေျခခံ နည္းပါၿပီး အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ခုိင္ခုိင္မာမာမရွိတဲ့ မိန္းကေလးေတြ အျဖစ္မ်ားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေျပာရင္ ယုံလြယ္တတ္သလုိ ယုံရင္လည္း ပုံလုိက္ေတာ့တာပါပဲ။

ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵေလးတစ္ခုထဲကုိ မၾကည့္ပါနဲ႕။ ဆႏၵရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ စြန္႔လႊတ္ရမယ့္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္၊ ဖ်က္ဆီးခံလုိက္ရမဲ့ ဘာသာေရးစိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရင္နင့္ စရာေကာင္းလွပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက မိဘေတြနဲ႕အတူ ဘုရားရွိခုိးခဲ့တယ္။ ဘုရားသြား ေက်ာင္းတက္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဘုရားေရွ့မွာ ဒူးေလးတုပ္ၿပီး ပန္း၊ ဆီမီး၊ ေရခ်မ္း၊ အေမႊးနံ႔သာေတြ ကပ္လွဴခဲ့တယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ ေမြးေန႔ျဂိဳဟ္တုိင္ေရွ႔မွာ ဆုေတာင္း အမွ်ေ၀ခဲ့ရတယ္။ ဒါဟာ လြတ္လပ္တဲ့ အပ်ိဳရည္ဘ၀ေနာ္။

တကယ္လုိ႔ အဲဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားနဲ႕ အိမ္ေထာင္က်သြားရင္ ဘုရားရွိခုိးဖုိ႔ ဆုိတာလည္း မလြယ္ပါဘူး။ သီလေဆာက္တည္ဖုိ႔ဆုိတာလည္း မလြယ္ပါဘူး။ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ လုပ္ဖုိ႔ဆိုတာလညး္ မလြယ္ပါဘူး။ ဘာလုိ႔ ဒီလုိ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ဆုံးရႈံးသြားရတာလဲဆုိရင္ ကုိယ္နဲ႕ညား ထားတဲ့ေယာက်္ားက လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားျဖစ္ေနလုိ႔ ပါပဲ။ အမိျမန္မာျပည္မွာ အမိဗုဒၶဘာသာကုိ လြတ္လပ္စြာကုိးကြယ္ခြင့္မရတဲ့ ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။

ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ ရြာတစ္ရြာမွာ မိေအးနဲ႕ မိေဌးဆုိတဲ့ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အႀကီးမ မိေအးဟာ ပထမလူမ်ိဳးျခားဘာသာျခားနဲ႕ ညားတယ္။ ကေလးေျခာက္ေယာက္ရၿပီး မိေအးေသဆုံးသြားတယ္။ မိေအးေသလုိ႔ ခုနစ္ရက္ေတာင္မျပည့္ေသးဘူး။ ညီမျဖစ္သူ မိေဌးကလည္း အဲဒီ မိေအး ေယာက္်ားနဲ႕ပဲ ခုိးရာလုိက္သြားတယ္။ မိေဌးနဲ႕လည္း ကေလးငါးေရာက္ရတယ္။

လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခား ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ကုိ ယူလုိက္တာ သားသမီး(၁၁)ေယာက္ေတာင္ရတယ္။ အဲဒီကေလး(၁၁)ေယာက္ လုံးဟာ ဘုရားလည္း ရွိခုိးခုိင္းလုိ႔မရဘူး။ တရားလည္း နာခုိင္းလုိ႔မရေတာ့ဘူး။ သံဃာလည္း ဆြမ္းေလာင္းခုိင္းလုိ႔ မရဘူး။ စဥ္းစားၾကည့္ေနာ္။ အဲဒီကေလး(၁၁)ေယာက္ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြဟာ လည္း လူမ်ိဳးျခားစိတ္ေပါက္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာစိတ္ ေပ်ာက္လုိ႔ ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဟာ လူမ်ိဳးေရးကုိ အေျခခံၿပီး ဘာသာေရးကုိ ၀ါးမ်ိဳလုိက္တာပဲ။ အဆီကုိလည္း စားတယ္။ အသားကုိလည္း မ်ိဳတယ္။

ဦးဇင္းဟာ ဘာလုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အေရးတႀကီး ေျပာေနရတာလဲဆုိရင္ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စုိးေၾကာက္လုိ႔ပါပဲ။ ေနာက္ၿပီး မိဘေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးေစခ်င္လုိ႔ပါ။ ဘယ္လူမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္ဘာသာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ့္အမ်ိဳးကုိ ထိန္းသိမ္းရပါမယ္။ ကုိယ့္ဘာသာကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရ ပါမယ္။ ေျမမ်ိဳလုိ႔ လူမ်ိဳးမျပဳတ္ဘူး၊ လူမ်ိဳရင္ လူမ်ိဳးပင္မကဘူး ဘာသာတရားကုိပါ ျပဳမယ္ ဆုိတာ သားသမီးတုိင္း ေလးေလးနက္နက္ သတိထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အိမ္ေရွ့ခန္းမွာ ေလာင္ေနတဲ့မီးဟာ အိမ္ေနာက္ေဖးခန္းနဲ႕ မဆုိင္ဘူးဆုိၿပီး ေပါ့ေလ်ာ့မေနပါနဲ႕။ ႏုိင္ေအာင္မၿငိမ္းသတ္ႏုိင္ယင္ တစ္အိမ္လုံး ေလာင္ကြ်မ္းသြား ႏုိင္ပါတယ္။ အေညွာက္မွ ထြက္ခါစျဖစ္တဲ့ ေညာင္ပင္ေလး ကုိလည္း အထင္မေသး လုိက္ပါနဲ႕။ အခ်ိန္ၾကာလာရင္ ႀကီးမားတဲ့ ကုကၠိဳပင္ႀကီးကုိလည္း မ်ိဳသြားႏုိင္ပါတယ္။ ဧရာမ ဘုရားေစတီ ႀကီးကိုလည္း ပ်က္စီးသြားႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ သားသမီးတုိင္း မိဘေတြေမွ်ာ္လင့္တဲ့ အမ်ိဳးသားေရးအားမာန္၊ ဘာသာေရး အားမာန္ေတြ အျပည့္အ၀ ကိန္း၀ပ္ေနဖုိ႔ လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ပင္ကုိယ္အသိစိတ္ဓာတ္ေလးေတြထားၿပီး အမ်ိဳးသားေရး၊ ဘာသာေရး လကၡဏာေတြ မေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္သြားမယ္ဆုိရင္ မိဘနဲ႕ သားသမီး ခ်စ္မၿငီးတဲ့ လမ္းခရီးမွာ ပန္းေမြ႕ရာေလးလုိ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ့ေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္။

(အရွင္ပေညာဘာသာ ၏ “အမ်ိဳးကုိခ်စ္ ဘာသာကုိမပစ္နဲ႕” စာအုပ္မွ)

သုိသိပ္ျခင္းနိဂုံး

တစ္ရံတစ္ခါ စိတ္ေစရာတည့္
မွား၏ မွန္၏ ခြဲမသိဘဲ
ေျပာမိဆုိမိ မွားမိတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ ရင္မွာဒဏ္ရာ
နာက်င္ခံခက္ ျဖန့္က်က္ထုိုထို
ဖြင့္ဆုိ အဓိပၸါယ္ မဲ့တတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ ရင္နာမိရာ
ေျပပါေစေတာ့ စိတ္ေျဖေလ်ာ့လည္း
ေပါ့၍မလာ ေလးလာတတ္၏။

တစ္ရံတစ္ခါ စိတ္မွာေျဖရာ
ေ၀ဒနာေဖ်ာက္ ရႊတ္ေနာက္ရလည္း
တဒဂၤသာစြမ္းတတ္၏။

ရံဖန္ရံခါ မ်ား၍လာေသာ္
ရင္မွာသုိသိပ္ ႀကိတ္မွိတ္ခံစား
စြမ္းအားခုိင္ၿမဲ အားမာန္ဇြဲျဖင့္
ေပါက္ကြဲထိန္းခ်ဳပ္ေနရ၏။

မေခမာ(ေၾကး/ေျမ)
ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ရေသာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္၏ ကဗ်ာေလးပါ။

ေ၀ဒနာ

ငါ့ႏွလုံးေသြးနဲ႕ ငါ့မ်က္ရည္စက္ကုိ
မလုိခ်င္ပါနဲ႕ခ်စ္သူရယ္။
ႏွေျမာတြန္႔တုိစိတ္မ်ိဳးလည္း မရွိရုိးအမွန္ပါ။
ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ အေလးအနက္ထားၿပီး
ေအးခ်မ္းသာယာခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူတုိ႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္မွာ
မင္းကုိ---
ျမဴတစ္မႈံမ်ွ
အမည္းစက္မစြန္းထင္းေစခ်င္ဘူးေလ။
ေကာက္ေကြ ့စြာခရီးၾကမ္းေတြကုိ
ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းစြာျဖတ္သန္း
ကုိယ့္အလြမ္းေတြမွာလည္း
မင္းကုိ မခ်မ္းေျမ့ေစခ်င္ဘူးေနာ္။
ေပးဆပ္ခ်င္တဲ့ ေမတၱာတရားနဲ ့
ပုိင္ဆုိင္ခ်င္တဲ့ အတၱႏွစ္ခုၾကား
ငါ့ႏွလုံးေသြးေတြ တစိမ့္စိမ့္စီးယုိ
မင္းကုိ သိပ္ခ်စ္လုိ႔ပါဆုိတာ-------------။