ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ကုိယ္ေတြ႕ ျဖစ္ရပ္ျဖစ္တဲ့ ဒီပုိ႕စ္ေလးကုိဖတ္ၿပီး မိတ္ေဆြအေပါင္း တကယ့္အလွဴကုိ လွဴနုိင္ရန္ ရည္ညႊန္းလုိက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္မိဘမ်ားက အေ၀းေရာက္ ေနတဲ့သား/သမီးေတြကုိ လွမ္းမွာလုိက္ပါတယ္။ လူေလးတုိ႕ေရ အေဖနဲ႕အေမက သားတုိ႕ကုိ သကၤန္းစည္းေပးခ်င္းလုိ႔ အလွဴေလးတစ္ခု လုပ္ခ်င္တယ္လုိ႕ မွာလုိက္ပါတယ္။ ဒီေန႕ဒီရက္ကုိ ရက္ေကာင္းရက္ျမတ္ ေရြးၿပီး လုပ္မယ္လုိ႔ ရက္သတ္မွတ္လုိက္ၿပီေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္လည္း သိပ္အေလးအနက္ မထားျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ အေဖနဲ႕အေမက သားေတြကုိ သကၤန္းစည္းေပးရုံ အလွဴးေလးဘဲေနမွာပါေပါ့။ ဒီလုိနဲ႕ ညီအစ္ကုိတစ္ေတြကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာတယ္။ အားလုံးကလည္း အလုပ္ခြင္အသီးသီးမွာ လုပ္ငန္းခြင္၀င္ေနၾကေတာ့ ႀကိဳတင္ၿပီး ဖုန္းဆက္ထားရတယ္။ ညီအစ္ကုိ တစ္ေတြကလည္း ခြင့္ယူၿပီး အားလုံးျပန္ၾကမယ္ေပါ့။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး စည္းစည္းလုံးလုံးျပန္ၾကမယ္ ဆုိၿပီး တုိင္ပင္ၾကတယ္။ ဒီလုိနဲ႕အားလုံး ခြင့္ယူၿပီး ေမြးရပ္ေျမရြာကေလးကုိ ျပန္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီၾကမွ မိသားစုစုံစုံလင္လင္နဲ႕ ေတြ႕ခြင့္ရခဲ့တာပါ။
ပြဲစေန႕နဲ႕ ပြဲႀကီးေန႕ဆုိၿပီး ေက်းလက္ဓေလ့ထုံးစံအတုိင္း နွစ္ရက္သက္မွတ္ထား တယ္။ ပြဲစေန႔မတုိင္ခင္ကတည္းက ရြာမွာရွိတဲ့ကာလသားေတြ၊ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ပန္းေတာင္ကုိင္လွပိ်ဳၿဖဴေတြ အပါအ၀င္ အားလုံးအိမ္မွာစည္းရုံး ေရာက္ရွိလာ ၾကတယ္။ ကုိယ့္လုပ္ငန္းရပ္အသီးသီးကုိ ခြဲေ၀ေပးၿပီး မညည္းမညဴ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ အလွဴအတြက္ ၀ုိင္း၀န္းကုသုိလ္ယူလုိက္ၾကတာ ကြ်န္ေတာ္ အားရလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိခဲ့ပါတယ္။ အလွဴအတြက္ လာေရာက္ကူညီ သူေတြကုိ အုိးႀကီး အုိးငယ္ေတြနဲ႕ ခ်က္ၿပီး ေကြ်းရတာ တကယ့္ အလွဴပါလားလုိ႕ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ ၾကက္သြန္လွီးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက လွီး၊ မ႑ပ္ေဆာက္ တဲ့သူကေဆာက္၊ ပစၥည္းလည္ငွားတဲ့သူက ငွား ရုပ္ရုပ္သဲသဲနဲ႕ စည္ကားလုိက္တာမေျပာ ပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ။
တကယ့္အလွဴပြဲႀကီးေန႔မွာေတာ့ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးက ဧည့္သည္ မိသဂၤဟအေပါင္း ၾကြေရာက္ကာ ခ်ီးျမွင့္ၾကတာ အလွဴမ႑ပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္လ်ွံသြားခဲ့ တယ္။ အလွဴရဲ႕ဓေလ့ထုံးစံျဖစ္တဲ့ အလွဴထမင္းဟင္း (ပြဲရုိး) ေခၚ (ထမင္းျဖဴ၊ ကုလားပဲဟင္းခ်ိဳ၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ သရက္ခ်ဥ္၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္) တုိ႕ျဖင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံတဲ့ ထမင္းေကြ်းရုံႀကီးတစ္ခုလုံး ေနရာလပ္မက်န္ ၀င္ေရာက္သုံးေဆာင္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ေတြမွာလုိ ခင္မင္ရင္းနွီးမွ ဖိတ္စာပါမွ ဆုိတဲ့ ေဘာင္ အကန္႕အသတ္ မရွိပါဘူး။ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး လူတန္းစား ေပါင္းစုံကုိ အဆင့္အတန္းခြဲျခားမွုမရွိဘဲ ေကြ်းေမြးတာပါ။ ကုန္ကုန္ေျပာရယင္ အသည္ေတာ္လုိ႕ အရပ္ကေခၚတဲ့ သူေတာင္းစားေတြကုိပါ ေကြ်းတာပါ။ ေတာဆန္ၾကမ္း (၁၆)ျပည္၀င္ (၁၀)တင္းေတာင္ ကုသုိလ္လုပ္လုိက္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္မြန္ျမတ္ဖုိ႕ေကာင္းၿပီး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပီတိေထာမနသ ျဖစ္လုိက္ မလဲဆုိတာ ဘေလာ့မိတ္ေဆြအေပါင္း မ်ွေ၀ခံစား ကုသုိလ္ပြား နုိင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဖက္မွာဘဲ သကၤန္းဗန္းယူဘုိ႔ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ပန္းေတာင္ကုိင္ ေက်းရြာလွပိ်ဳျဖဴေတြကလည္း ကုိယ္တတ္အားသမ်ွ အစြမ္းကုန္ ျပင္ဆင္ ခ်ယ္သၿပီး တန္းစီေနရာယူ၊ ေက်းရြာကာလသားမ်ားရဲ႕ အုိးစည္၊ ဒုိးပတ္နဲ႕ မင္းသား မင္းသမီး(က်ား) ကလည္း အတီးၿမိဳင္သမ်ွ အကဘက္က လည္း အေလ်ာ့မေပး ေကြးေနေအာင္ကၾကတာ ကမ္းကုန္လုိ႔ေပါ့။ ဆင္ေလာင္းလွည္း တာ၀န္ယူတဲ့ နြားလွည္းအလွပုိင္ရွင္မ်ား ကလည္း ကုိယ့္ႏြားကုိ ေက်ာ့ေနေအာင္ဆင္ၿပီး ခ်ဴေတြတခြ်မ္ခြ်မ္နဲ႕ ေမာင္းျပေနတာ ရြာရုိးကုိးေပါက္ေပါ့။ အားလုံးက ရြာလမ္းမႀကီးမွာ ေနရာယူၿပီး ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ဦးခုိက္ၾကဖုိ႔ စုိင္းျပင္းေနေလရဲ႕။ ေက်းရြာရဲ႕ အလွပဆုံး အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး ေန႕ရက္ေလးေပါ့။ လူတုိင္းေတာင့္တေနတဲ့ ေက်းရြာ အလွဴပြဲႀကီးပါ။
ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံေမွာက္ေရာက္ေတာ့ အားလုံးက လက္ဆယ္ျဖာမုိးၿပီး သီလယူၾကတယ္။ ဆရာေတာ္က သီလေပးၿပီး ႀကြေရာက္လာတဲ့ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးက ဆရာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားကုိ ဆြမ္းခဲဘြယ္ဆက္ကပ္လွဴဳဒါန္းၾကတယ္။ ဆရာေတာ္မ်ား ကုိဆြမ္းကပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလုံးစည္စည္ ကားကား မွုန္တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႕ အလွဴမ႑ပ္ရွိရာကုိဦးတည္ၿပီး ေက်းရြာတစ္ပတ္ အလွျပေဖ်ာ္ေျဖ ၾကတယ္။ ေက်းရြာ တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး အလွျပၾကတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံပယ္ျခင္းကုိ ၿငိမ္သက္စြာခံယူရတယ္။ အလွဴဒါယိကာ အလွဴဒါယိကာမ ျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႕ အေမကေတာ့ ပု၀ါျဖစ္တစ္ထည္ကုိ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ကုိင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေခါင္းကပယ္လုိက္တဲ့ ဆံေတာ္ေတြကုိ ၀မ္းသာစြာ ခံယူေနၾကတယ္။
ညေန ၃ နာရီထုိးတာနဲ႕ အားလုံးအလွဴမ႑ပ္ကုိၾကြေရာက္ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာ ေနရာယူၾကတယ္။ ျပဳျပဳသမ်ွ ဒါနကုသုိလ္ကုိ အမ်ွေပးေ၀ၿပီး ေရစက္ခ် မဂၤလာအခမ္းအနား ကုိ ၿငိမ္သက္စြာက်င္းပတယ္။ ဆရာေတာ္က အလွဴအတြက္ တရားေပးၿပီး အမ်ွေပးေ၀ေတာ့ အလွဴဒါနအတြက္ ေရစက္ခြက္နဲ႕အတူ ၀မ္းသာ မ်က္ရည္မုိး ရြာသြန္းေနတဲ့ ဒကာမ ႀကီးမ်က္နွာကုိ သံဃာစင္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ခ်က္ေ၀ွ႕ၾကည့္လုိက္ယင္း ရင္ထဲလွုိက္ဖုိခဲ့ရတယ္။
ေရစက္ခ်မဂၤလာအခမ္းအနားအၿပီးမွာေတာ့ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ အသံခ်က္စက္ ဆရာႀကီးက အလွဴပြဲႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံးေၾကာင္း ေဗ်ာသံနဲ႕ညံေနေအာင္ အခ်က္ေပးလုိက္တယ္။
(ေနာက္ေတာ အေမကေျပာတယ္။ သားရယ္ အေမလုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလွဴကုိ လုပ္လုိက္ရတာ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကုိယ္ တစ္ခါမွ ဒီလုိမခံစားဖူးဘူးလုိ႔ ရုိးသားလွတဲ့ ေတာသူအေမက ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့တယ္။ အေမ့ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး၊ ပီတိအျဖစ္ဆုံးနဲ႕ အၾကည္ႏူးဆုံးေန႕ကုိ ေျပာပါဆုိယင္ အဲဒီေန႕ေလးပါဘဲလုိ႕ ေျပာလိုက္ရွာတယ္။)
ေက်းဇူးရွင္ အေဖနွင့္အေမ ထာ၀ရ မုဒိတာပြား ကုသုိလ္ယူနုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေခၽြလ်ွက္
(ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုအလွဴအတြက္ ၀ုိင္း၀န္းကုသုိလ္ယူ ကူညီပံ့ပုိးၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ေက်းရြာကေလးမွ ရပ္မိရပ္ဖအေပါင္း၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ား အားလုံးကုိ လွုိက္လွုိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဤဘေလာ့ျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။)
ပြဲစေန႕နဲ႕ ပြဲႀကီးေန႕ဆုိၿပီး ေက်းလက္ဓေလ့ထုံးစံအတုိင္း နွစ္ရက္သက္မွတ္ထား တယ္။ ပြဲစေန႔မတုိင္ခင္ကတည္းက ရြာမွာရွိတဲ့ကာလသားေတြ၊ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ပန္းေတာင္ကုိင္လွပိ်ဳၿဖဴေတြ အပါအ၀င္ အားလုံးအိမ္မွာစည္းရုံး ေရာက္ရွိလာ ၾကတယ္။ ကုိယ့္လုပ္ငန္းရပ္အသီးသီးကုိ ခြဲေ၀ေပးၿပီး မညည္းမညဴ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ အလွဴအတြက္ ၀ုိင္း၀န္းကုသုိလ္ယူလုိက္ၾကတာ ကြ်န္ေတာ္ အားရလြန္းလုိ႔ မ်က္ရည္ေတာင္လည္မိခဲ့ပါတယ္။ အလွဴအတြက္ လာေရာက္ကူညီ သူေတြကုိ အုိးႀကီး အုိးငယ္ေတြနဲ႕ ခ်က္ၿပီး ေကြ်းရတာ တကယ့္ အလွဴပါလားလုိ႕ ၀မ္းသာပီတိျဖစ္မိတယ္ဗ်ာ။ ၾကက္သြန္လွီးတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက လွီး၊ မ႑ပ္ေဆာက္ တဲ့သူကေဆာက္၊ ပစၥည္းလည္ငွားတဲ့သူက ငွား ရုပ္ရုပ္သဲသဲနဲ႕ စည္ကားလုိက္တာမေျပာ ပါနဲ႕ေတာ့ဗ်ာ။
တကယ့္အလွဴပြဲႀကီးေန႔မွာေတာ့ ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးက ဧည့္သည္ မိသဂၤဟအေပါင္း ၾကြေရာက္ကာ ခ်ီးျမွင့္ၾကတာ အလွဴမ႑ပ္တစ္ခုလုံး ျပည့္လ်ွံသြားခဲ့ တယ္။ အလွဴရဲ႕ဓေလ့ထုံးစံျဖစ္တဲ့ အလွဴထမင္းဟင္း (ပြဲရုိး) ေခၚ (ထမင္းျဖဴ၊ ကုလားပဲဟင္းခ်ိဳ၊ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ သရက္ခ်ဥ္၊ ငရုတ္သီးေၾကာ္) တုိ႕ျဖင့္ တည္ခင္း ဧည့္ခံတဲ့ ထမင္းေကြ်းရုံႀကီးတစ္ခုလုံး ေနရာလပ္မက်န္ ၀င္ေရာက္သုံးေဆာင္ၾကတယ္။ ၿမိဳ႕ေတြမွာလုိ ခင္မင္ရင္းနွီးမွ ဖိတ္စာပါမွ ဆုိတဲ့ ေဘာင္ အကန္႕အသတ္ မရွိပါဘူး။ ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာမေရြး လူတန္းစား ေပါင္းစုံကုိ အဆင့္အတန္းခြဲျခားမွုမရွိဘဲ ေကြ်းေမြးတာပါ။ ကုန္ကုန္ေျပာရယင္ အသည္ေတာ္လုိ႕ အရပ္ကေခၚတဲ့ သူေတာင္းစားေတြကုိပါ ေကြ်းတာပါ။ ေတာဆန္ၾကမ္း (၁၆)ျပည္၀င္ (၁၀)တင္းေတာင္ ကုသုိလ္လုပ္လုိက္ရတယ္။ ဘယ္ေလာက္မြန္ျမတ္ဖုိ႕ေကာင္းၿပီး၊ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပီတိေထာမနသ ျဖစ္လုိက္ မလဲဆုိတာ ဘေလာ့မိတ္ေဆြအေပါင္း မ်ွေ၀ခံစား ကုသုိလ္ပြား နုိင္ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ဖက္မွာဘဲ သကၤန္းဗန္းယူဘုိ႔ ကြမ္းေတာင္ကုိင္ ပန္းေတာင္ကုိင္ ေက်းရြာလွပိ်ဳျဖဴေတြကလည္း ကုိယ္တတ္အားသမ်ွ အစြမ္းကုန္ ျပင္ဆင္ ခ်ယ္သၿပီး တန္းစီေနရာယူ၊ ေက်းရြာကာလသားမ်ားရဲ႕ အုိးစည္၊ ဒုိးပတ္နဲ႕ မင္းသား မင္းသမီး(က်ား) ကလည္း အတီးၿမိဳင္သမ်ွ အကဘက္က လည္း အေလ်ာ့မေပး ေကြးေနေအာင္ကၾကတာ ကမ္းကုန္လုိ႔ေပါ့။ ဆင္ေလာင္းလွည္း တာ၀န္ယူတဲ့ နြားလွည္းအလွပုိင္ရွင္မ်ား ကလည္း ကုိယ့္ႏြားကုိ ေက်ာ့ေနေအာင္ဆင္ၿပီး ခ်ဴေတြတခြ်မ္ခြ်မ္နဲ႕ ေမာင္းျပေနတာ ရြာရုိးကုိးေပါက္ေပါ့။ အားလုံးက ရြာလမ္းမႀကီးမွာ ေနရာယူၿပီး ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ကုိ ဦးခုိက္ၾကဖုိ႔ စုိင္းျပင္းေနေလရဲ႕။ ေက်းရြာရဲ႕ အလွပဆုံး အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး ေန႕ရက္ေလးေပါ့။ လူတုိင္းေတာင့္တေနတဲ့ ေက်းရြာ အလွဴပြဲႀကီးပါ။
ရြာဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ထံေမွာက္ေရာက္ေတာ့ အားလုံးက လက္ဆယ္ျဖာမုိးၿပီး သီလယူၾကတယ္။ ဆရာေတာ္က သီလေပးၿပီး ႀကြေရာက္လာတဲ့ ရပ္ေ၀း ရပ္နီးက ဆရာေတာ္ အရွင္သူျမတ္မ်ားကုိ ဆြမ္းခဲဘြယ္ဆက္ကပ္လွဴဳဒါန္းၾကတယ္။ ဆရာေတာ္မ်ား ကုိဆြမ္းကပ္ၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ အားလုံးစည္စည္ ကားကား မွုန္တစ္ေထာင္းေထာင္းနဲ႕ အလွဴမ႑ပ္ရွိရာကုိဦးတည္ၿပီး ေက်းရြာတစ္ပတ္ အလွျပေဖ်ာ္ေျဖ ၾကတယ္။ ေက်းရြာ တစ္ပတ္ပတ္ၿပီး အလွျပၾကတာေပါ့။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ညီအစ္ကုိသုံးေယာက္ကေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆံပယ္ျခင္းကုိ ၿငိမ္သက္စြာခံယူရတယ္။ အလွဴဒါယိကာ အလွဴဒါယိကာမ ျဖစ္တဲ့ အေဖနဲ႕ အေမကေတာ့ ပု၀ါျဖစ္တစ္ထည္ကုိ တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ကုိင္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ေခါင္းကပယ္လုိက္တဲ့ ဆံေတာ္ေတြကုိ ၀မ္းသာစြာ ခံယူေနၾကတယ္။
ညေန ၃ နာရီထုိးတာနဲ႕ အားလုံးအလွဴမ႑ပ္ကုိၾကြေရာက္ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာ ေနရာယူၾကတယ္။ ျပဳျပဳသမ်ွ ဒါနကုသုိလ္ကုိ အမ်ွေပးေ၀ၿပီး ေရစက္ခ် မဂၤလာအခမ္းအနား ကုိ ၿငိမ္သက္စြာက်င္းပတယ္။ ဆရာေတာ္က အလွဴအတြက္ တရားေပးၿပီး အမ်ွေပးေ၀ေတာ့ အလွဴဒါနအတြက္ ေရစက္ခြက္နဲ႕အတူ ၀မ္းသာ မ်က္ရည္မုိး ရြာသြန္းေနတဲ့ ဒကာမ ႀကီးမ်က္နွာကုိ သံဃာစင္ေပၚေရာက္ေနတဲ့ ကြ်န္ေတာ္က တစ္ခ်က္ေ၀ွ႕ၾကည့္လုိက္ယင္း ရင္ထဲလွုိက္ဖုိခဲ့ရတယ္။
ေရစက္ခ်မဂၤလာအခမ္းအနားအၿပီးမွာေတာ့ အသင့္ေစာင့္ႀကိဳေနတဲ့ အသံခ်က္စက္ ဆရာႀကီးက အလွဴပြဲႀကီးကုိ ေအာင္ျမင္စြာၿပီးဆုံးေၾကာင္း ေဗ်ာသံနဲ႕ညံေနေအာင္ အခ်က္ေပးလုိက္တယ္။
(ေနာက္ေတာ အေမကေျပာတယ္။ သားရယ္ အေမလုပ္ခ်င္ေနတဲ့ အလွဴကုိ လုပ္လုိက္ရတာ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကုိယ္ တစ္ခါမွ ဒီလုိမခံစားဖူးဘူးလုိ႔ ရုိးသားလွတဲ့ ေတာသူအေမက ဖြင့္ဟ၀န္ခံခဲ့တယ္။ အေမ့ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ရႊင္ဆုံး၊ ပီတိအျဖစ္ဆုံးနဲ႕ အၾကည္ႏူးဆုံးေန႕ကုိ ေျပာပါဆုိယင္ အဲဒီေန႕ေလးပါဘဲလုိ႕ ေျပာလိုက္ရွာတယ္။)
ေက်းဇူးရွင္ အေဖနွင့္အေမ ထာ၀ရ မုဒိတာပြား ကုသုိလ္ယူနုိင္ပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေခၽြလ်ွက္
(ကြ်န္ေတာ္တုိ႔မိသားစုအလွဴအတြက္ ၀ုိင္း၀န္းကုသုိလ္ယူ ကူညီပံ့ပုိးၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ေက်းရြာကေလးမွ ရပ္မိရပ္ဖအေပါင္း၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းမ်ား အားလုံးကုိ လွုိက္လွုိက္လွဲလွဲ ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ဤဘေလာ့ျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါသည္။)
No comments:
Post a Comment